دانلود فیلم ایرانی

- در سینماها: RAFT -
در سال 2015 ، آزمایش زندان بازگو کرد که چگونه آزمایش استنفورد در سال 1971 به فاجعه ای تبدیل شده است: داوطلبان به زندانیان و زندانیان تقسیم شدند. دومی روح شکنجه گران را کشف کرده بود که آنها گمان نمی بردند ... تجربه روانی The Raft دو سال بعد اتفاق افتاد و داستان بسیار جذاب تری است: داستان دانشمندی که ثابت کرد عکس آنچه او می خواست نشان دهد.

در سال 1973 ، دکتر روانشناسی سانتیاگو جنووز می خواست بفهمد که چگونه تعارضات بوجود می آید. ایده او: عزیمت با پنج مرد و شش زن در قایق طرح خودش ، به نام آکالی ("خانه روی آب") و برای چندین ماه بدون موتور در اقیانوس اطلس رانندگی کرد. در یک محیط منزوی ، بدون هیچ راه فراری و بدون دخالت خارجی ، او قادر خواهد بود که از چگونگی درگیری ها و نحوه اعمال خشونت فیلمبرداری و مشاهده کند ، تا بتواند راه حل هایی برای مهار بهتر آن ارائه دهد. چهل و پنج سال بعد ، مارکوس لیندین هفت شرکت کننده را که هنوز زنده بودند پیدا کرد تا بتواند در داخل ماکت دقیق قایقی که به همین مناسبت در استودیویی ساخته شده ، بگوید که چیست. واقعاً به قایقی رفت که مطبوعات آن زمان "قایق جنسی" نامیده بودند.

"همه چیز از دست رفت"
علاقه اصلی این داستان در شکست عظیم آزمایش است. Genovés به هر طریقی به دنبال ایجاد شرایط برای درگیری است: او شرکت کنندگانی را انتخاب می کند که از نظر جسمی جذاب باشند ، به امید اینکه حسادت ابراز شود ، شرایط زندگی اسپارت است تا روحیه بد را به حداکثر برساند (حتی توالت ها نیز ممکن است به یک نگاه نگاه کنند از همه ، اوج جهنم است) ، و خواستار کمک در صورت خطر مرگ را ممنوع می کند ، به طوری که همه در لبه قرار دارند. ما این تصور را داریم که شاهد راه اندازی یک تلویزیون واقعیتی مانند "جزیره وسوسه اغوای اسرار الاغ" هستیم و از دانستن اینکه تجربه Genovés الهام گرفته از یک واقعیت نمایشی کانال نشنال جئوگرافیک در سال 2015 ، جایی که یک زن و مرد باید یک هفته با هم در یک قایق کوچک موقت در دریای آزاد زنده بمانند ، نوعی "زندگی من را زندگی کن" به عنوان یک مهاجر در مدیترانه مزه بد. علاوه بر این ، The Raft دریغ نمی کند که با انتظارات منحرف و فضول گرایانه ما بازی کند ، زیرا مانند روانشناس ، ما نمی توانیم امیدوار باشیم که شاهد هرج و مرج باشید ، و نمایش تظاهرات نفرت انسانی از شخصیت ها. اما درگیری به شکلی پیش بینی نشده است. این انزجار ، بسیار حاضر ، در واقع در جای دیگری لانه می شود و فیلم ، بدون نتیجه گیری ، یک سingال بسیار صحیح در مورد آنچه ما را به سمت خشونت جذب می کند ، از خواسته های ما برای دیدن خشونت بدون نیاز به چنین اقدامی ارائه می دهد. شخصاً شرکت کنید
از آنجا که در روح سانتیاگو جنووز است که در سال 2013 درگذشت ، کارگردان سعی در جستجوی آن دارد. دور از اینکه یک ناظر بی طرف باشد ، نگاه مغرضانه خودش به جهان است که باعث می شود پروژه او به شکست منجر شود. وقتی متوجه می شویم دانشمندی که امیدوار است تا حد ممکن تنش ایجاد کند ، تصمیم گرفته است زنان را در همه موقعیت های کنترل قرار دهد ، نمی توانیم لبخند بزنیم. او گفت ، مردان تحمل نخواهند کرد ، این باعث ایجاد درام می شود. بقیه فیلم مانند یک جزوه به نفع رهبری کاملا زن است.

- در سینماها: RAFT -
در سال 2015 ، آزمایش زندان بازگو کرد که چگونه آزمایش استنفورد در سال 1971 به فاجعه ای تبدیل شده است: داوطلبان به زندانیان و زندانیان تقسیم شدند. دومی روح شکنجه گران را کشف کرده بود که آنها گمان نمی بردند ... تجربه روانی The Raft دو سال بعد اتفاق افتاد و داستان بسیار جذاب تری است: داستان دانشمندی که ثابت کرد عکس آنچه او می خواست نشان دهد.

در سال 1973 ، دکتر روانشناسی سانتیاگو جنووز می خواست بفهمد که چگونه تعارضات بوجود می آید. ایده او: عزیمت با پنج مرد و شش زن در قایق طرح خودش ، به نام آکالی ("خانه روی آب") و برای چندین ماه بدون موتور در اقیانوس اطلس رانندگی کرد. در یک محیط منزوی ، بدون هیچ راه فراری و بدون دخالت خارجی ، او قادر خواهد بود که از چگونگی درگیری ها و نحوه اعمال خشونت فیلمبرداری و مشاهده کند ، تا بتواند راه حل هایی برای مهار بهتر آن ارائه دهد. چهل و پنج سال بعد ، مارکوس لیندین هفت شرکت کننده را که هنوز زنده بودند پیدا کرد تا بتواند در داخل ماکت دقیق قایقی که به همین مناسبت در استودیویی ساخته شده ، بگوید که چیست. واقعاً به قایقی رفت که مطبوعات آن زمان "قایق جنسی" نامیده بودند.

"همه چیز از دست رفت"
علاقه اصلی این داستان در شکست عظیم آزمایش است. Genovés به هر طریقی به دنبال ایجاد شرایط برای درگیری است: او شرکت کنندگانی را انتخاب می کند که از نظر جسمی جذاب باشند ، به امید اینکه حسادت ابراز شود ، شرایط زندگی اسپارت است تا روحیه بد را به حداکثر برساند (حتی توالت ها نیز ممکن است به یک نگاه نگاه کنند از همه ، اوج جهنم است) ، و خواستار کمک در صورت خطر مرگ را ممنوع می کند ، به طوری که همه در لبه قرار دارند. ما این تصور را داریم که شاهد راه اندازی یک تلویزیون واقعیتی مانند "جزیره وسوسه اغوای اسرار الاغ" هستیم و از دانستن اینکه تجربه Genovés الهام گرفته از یک واقعیت نمایشی کانال نشنال جئوگرافیک در سال 2015 ، جایی که یک زن و مرد باید یک هفته با هم در یک قایق کوچک موقت در دریای آزاد زنده بمانند ، نوعی "زندگی من را زندگی کن" به عنوان یک مهاجر در مدیترانه مزه بد. علاوه بر این ، The Raft دریغ نمی کند که با انتظارات منحرف و فضول گرایانه ما بازی کند ، زیرا مانند روانشناس ، ما نمی توانیم امیدوار باشیم که شاهد هرج و مرج باشید ، و نمایش تظاهرات نفرت انسانی از شخصیت ها. اما درگیری به شکلی پیش بینی نشده است. این انزجار ، بسیار حاضر ، در واقع در جای دیگری لانه می شود و فیلم ، بدون نتیجه گیری ، یک سingال بسیار صحیح در مورد آنچه ما را به سمت خشونت جذب می کند ، از خواسته های ما برای دیدن خشونت بدون نیاز به چنین اقدامی ارائه می دهد. شخصاً شرکت کنید
از آنجا که در روح سانتیاگو جنووز است که در سال 2013 درگذشت ، کارگردان سعی در جستجوی آن دارد. دور از اینکه یک ناظر بی طرف باشد ، نگاه مغرضانه خودش به جهان است که باعث می شود پروژه او به شکست منجر شود. وقتی متوجه می شویم دانشمندی که امیدوار است تا حد ممکن تنش ایجاد کند ، تصمیم گرفته است زنان را در همه موقعیت های کنترل قرار دهد ، نمی توانیم لبخند بزنیم. او گفت ، مردان تحمل نخواهند کرد ، این باعث ایجاد درام می شود. بقیه فیلم مانند یک جزوه به نفع رهبری کاملا زن است.