دانلود فیلم ایرانی

پیرسینگ: اثبات اینکه خواندن The 400 Kicks برای سینما خوب است
بررسی ها | 26/04/2019 | توسط سیسیولینا ورتمولر
آیا به خاطر می آورید که وقتی اولین تلاش "نیکولاس پسس" ، آن لقمه های غیرقابل نجات گلی اوچی دی میا مادره را مرور کردم ، چقدر دلخور شدم؟ قطعه را دوباره بخوانید و خواهید فهمید که با چه تعصبی به این پیرسینگ نزدیک شده ام. و اگر واقعاً می خواهید فیلم را ببینید ، می فهمید که نیکولاس پسس پذیرش من را خوانده و به من گوش داده است! پسر خوب!

نکته 1: خون. در اولین فیلم او ، من گفتم ، Pesce موفق شد در یک هدف تحسین برانگیز داستانی را بر اساس گوشت و خون به نمایش بگذارد و آن را کم خون جلوه دهد. خون کمرنگ بود و چندان معتبر نبود. در اینجا کارگردان تصمیم می گیرد با یک پالت زیبا و درخشان ، رنگ آمیزی کند و بر مقدار زیادی خون قرمز مایل به قرمز اصرار کند. پسر خوب!

نکته 2: بازیگران. باز هم گفتم ، در فیلم قبلی بازیگران همه سگهایی بودند که از پریشانی مریض بودند ، اما در اینجا میا واسیکوفسکا و کریستوفر ابوت (با نگاهی محکم به چک) کار خوبی با آن شخصیتهای احمق احمقانه و کارگردان احمق انجام می دهند. گیر کرد شجاع نه ، شوخی نکن گه خوب محتاط ، در صورت وجود ، و فقط به لطف دریافت من. اما به طور خلاصه ، آنچه را که می توانم انجام می دهم ، اما اگر دانشجو درخواست نكرد ...

ما همچنین می توانیم در اینجا متوقف شویم

رید یک بازنده فقیر و موفق است ، همراه با همسر و دختر کوچکش ، که برای تخلیه ناامیدی و احساس گناه وحشتناک خود ، با دقت تمام در حال برنامه ریزی برای جنایت کامل علیه یک روسپی تصادفی است. همسر درک می کند و از او در این کار حمایت می کند. با این حال ، فاحشه منتخب یک سایکوپات است که کارت های روی میز را عوض می کند: از آن لحظه به بعد ، دو قهرمان داستان بارها و بارها نقش یک قربانی و جلاد را در یک بازی سادومازوخیستی تا پایان باز رد و بدل می کنند ، زیرا ما هرگز نمی خواهیم مصلحت روایی پیدا کنیم قطعی

این ایده از داستانی از ریو موراکامی ناشی می شود که من آن را نخوانده ام اما در واقع جالب است. این ایده ادبیات معاصر است که فریاد می زند: "برای ما فیلم بساز ، مسیح!" ببینید چند ایده جالب را جمع آوری کرده ام؟ بیا ، عجله کن! " و ماهی های حاضر در خدمت نیش می زنند. با این تفاوت که Pesce ، فقیر او ، نمی تواند علاقه کلمه را روی صفحه زنده کند. همانطور که در مورد گلی اوچی دی میا مادره ، او فکر می کند که یک طرح معتبر وی را از کار در قسمت فیلم آن معاف می کند: و فیلمنامه ناگزیر به مزخرف تبدیل می شود. خسته کننده ، نامنسجم ، بدون انگیزه ، بدون ماده ، بسیار زیاد دوستانش از ساندنس هستند که به او پشت می زنند (و او که در این بین فکر می کند "کی می داند Cicciolina Wertmüller این بار چه چیزی را می نویسد؟") خوب ، نیکلاس ، اکنون اینطور است. می دانی ، بیا ، گریه نکن که من بیش از دوستان باحال و حتی تجاوز به تو کمک می کنم).

ضمناً ، به من گوش کن ، این ریش کوچک را قطع کن.

بنابراین ، فراتر از عکاسی زیبا توسط Zack Galler ، فراتر از مینیاتورهای زیبا عناوینی که گریه نمی کنند اما جالب هستند ، چه چیزی باقی مانده است؟ اول از همه یک تخم مرغ لانه زیبا باقی مانده است که Pesce برای وام گرفتن موسیقی متن فیلم های مختلف هیجان انگیز ایتالیایی سرمایه گذاری می کند (بیا ، چقدر برای استفاده از موضوع Profondo Rosso هزینه خواهد کرد؟) ، از نظر تئوری ، او ادعا می کند که این فیلم همچنین یک هیجان است که به آن ادای احترام می کند زردها - اساساً به این دلیل که Pesce پول دارد و آن را به اندازه احمقانه سلاطینی که ببر رام شده را به خانه می آورند یا با لامبو روکش طلا 18K دور می زنند ، احمقانه صرف می کند.

همچنین ایده ای از جنسیت و BDSM وجود دارد که عقب مانده ترین چیزی است که می توان در سال 2019 تصور کرد - یعنی کاملاً با زمانه های اخلاقی ، سانسور ، فلج و فلج همگام است. در این بیگنامی فرویدی ، جنون رید از سرشار از جنسیت مادرش ناشی می شود که او ، با احساس اخته ، به او ارتباط برقرار می کند ، در اینجا بهانه خوبی برای انجام برخی توالی های توهم با افرادی است که با لاتکس کامل لباس پوشیده اند! دختران لباس مانند شلخته! وحشت بدن با زخم های ضربان دار ، urca چه چیزهای جدید!

"پس چگونه پایان می یابد؟" "بو"

از آنجا که در پایان ، رید هم جنسیت ساکت و همسر را رد می کند و هم "منحرف" ، او قادر به انجام یک قتل نیست: او فقط در طول سکانس استمنا خوشحال است که در آن از قتل یک زن غیر موجود تقلید می کند. عدم وجود "بدنه جنایت" یک تست بازیگری عالی برای ابوت است ، این یک نمایش از طراحی صدا است (من از آنها نام نمی برم زیرا تعداد زیادی وجود دارد) ، این یک فریاد روشنفکرانه برای کارگردان است. و این بهترین سکانس فیلم است ، تنها سکانسی که واقعاً فکر می کردم با چیزی هیجان انگیز ، جالب و صمیمانه روبرو شده ام. اما این فقط یک ماهی آب پز بود.

پیرسینگ: اثبات اینکه خواندن The 400 Kicks برای سینما خوب است
بررسی ها | 26/04/2019 | توسط سیسیولینا ورتمولر
آیا به خاطر می آورید که وقتی اولین تلاش "نیکولاس پسس" ، آن لقمه های غیرقابل نجات گلی اوچی دی میا مادره را مرور کردم ، چقدر دلخور شدم؟ قطعه را دوباره بخوانید و خواهید فهمید که با چه تعصبی به این پیرسینگ نزدیک شده ام. و اگر واقعاً می خواهید فیلم را ببینید ، می فهمید که نیکولاس پسس پذیرش من را خوانده و به من گوش داده است! پسر خوب!

نکته 1: خون. در اولین فیلم او ، من گفتم ، Pesce موفق شد در یک هدف تحسین برانگیز داستانی را بر اساس گوشت و خون به نمایش بگذارد و آن را کم خون جلوه دهد. خون کمرنگ بود و چندان معتبر نبود. در اینجا کارگردان تصمیم می گیرد با یک پالت زیبا و درخشان ، رنگ آمیزی کند و بر مقدار زیادی خون قرمز مایل به قرمز اصرار کند. پسر خوب!

نکته 2: بازیگران. باز هم گفتم ، در فیلم قبلی بازیگران همه سگهایی بودند که از پریشانی مریض بودند ، اما در اینجا میا واسیکوفسکا و کریستوفر ابوت (با نگاهی محکم به چک) کار خوبی با آن شخصیتهای احمق احمقانه و کارگردان احمق انجام می دهند. گیر کرد شجاع نه ، شوخی نکن گه خوب محتاط ، در صورت وجود ، و فقط به لطف دریافت من. اما به طور خلاصه ، آنچه را که می توانم انجام می دهم ، اما اگر دانشجو درخواست نكرد ...

ما همچنین می توانیم در اینجا متوقف شویم

رید یک بازنده فقیر و موفق است ، همراه با همسر و دختر کوچکش ، که برای تخلیه ناامیدی و احساس گناه وحشتناک خود ، با دقت تمام در حال برنامه ریزی برای جنایت کامل علیه یک روسپی تصادفی است. همسر درک می کند و از او در این کار حمایت می کند. با این حال ، فاحشه منتخب یک سایکوپات است که کارت های روی میز را عوض می کند: از آن لحظه به بعد ، دو قهرمان داستان بارها و بارها نقش یک قربانی و جلاد را در یک بازی سادومازوخیستی تا پایان باز رد و بدل می کنند ، زیرا ما هرگز نمی خواهیم مصلحت روایی پیدا کنیم قطعی

این ایده از داستانی از ریو موراکامی ناشی می شود که من آن را نخوانده ام اما در واقع جالب است. این ایده ادبیات معاصر است که فریاد می زند: "برای ما فیلم بساز ، مسیح!" ببینید چند ایده جالب را جمع آوری کرده ام؟ بیا ، عجله کن! " و ماهی های حاضر در خدمت نیش می زنند. با این تفاوت که Pesce ، فقیر او ، نمی تواند علاقه کلمه را روی صفحه زنده کند. همانطور که در مورد گلی اوچی دی میا مادره ، او فکر می کند که یک طرح معتبر وی را از کار در قسمت فیلم آن معاف می کند: و فیلمنامه ناگزیر به مزخرف تبدیل می شود. خسته کننده ، نامنسجم ، بدون انگیزه ، بدون ماده ، بسیار زیاد دوستانش از ساندنس هستند که به او پشت می زنند (و او که در این بین فکر می کند "کی می داند Cicciolina Wertmüller این بار چه چیزی را می نویسد؟") خوب ، نیکلاس ، اکنون اینطور است. می دانی ، بیا ، گریه نکن که من بیش از دوستان باحال و حتی تجاوز به تو کمک می کنم).

ضمناً ، به من گوش کن ، این ریش کوچک را قطع کن.

بنابراین ، فراتر از عکاسی زیبا توسط Zack Galler ، فراتر از مینیاتورهای زیبا عناوینی که گریه نمی کنند اما جالب هستند ، چه چیزی باقی مانده است؟ اول از همه یک تخم مرغ لانه زیبا باقی مانده است که Pesce برای وام گرفتن موسیقی متن فیلم های مختلف هیجان انگیز ایتالیایی سرمایه گذاری می کند (بیا ، چقدر برای استفاده از موضوع Profondo Rosso هزینه خواهد کرد؟) ، از نظر تئوری ، او ادعا می کند که این فیلم همچنین یک هیجان است که به آن ادای احترام می کند زردها - اساساً به این دلیل که Pesce پول دارد و آن را به اندازه احمقانه سلاطینی که ببر رام شده را به خانه می آورند یا با لامبو روکش طلا 18K دور می زنند ، احمقانه صرف می کند.

همچنین ایده ای از جنسیت و BDSM وجود دارد که عقب مانده ترین چیزی است که می توان در سال 2019 تصور کرد - یعنی کاملاً با زمانه های اخلاقی ، سانسور ، فلج و فلج همگام است. در این بیگنامی فرویدی ، جنون رید از سرشار از جنسیت مادرش ناشی می شود که او ، با احساس اخته ، به او ارتباط برقرار می کند ، در اینجا بهانه خوبی برای انجام برخی توالی های توهم با افرادی است که با لاتکس کامل لباس پوشیده اند! دختران لباس مانند شلخته! وحشت بدن با زخم های ضربان دار ، urca چه چیزهای جدید!

"پس چگونه پایان می یابد؟" "بو"

از آنجا که در پایان ، رید هم جنسیت ساکت و همسر را رد می کند و هم "منحرف" ، او قادر به انجام یک قتل نیست: او فقط در طول سکانس استمنا خوشحال است که در آن از قتل یک زن غیر موجود تقلید می کند. عدم وجود "بدنه جنایت" یک تست بازیگری عالی برای ابوت است ، این یک نمایش از طراحی صدا است (من از آنها نام نمی برم زیرا تعداد زیادی وجود دارد) ، این یک فریاد روشنفکرانه برای کارگردان است. و این بهترین سکانس فیلم است ، تنها سکانسی که واقعاً فکر می کردم با چیزی هیجان انگیز ، جالب و صمیمانه روبرو شده ام. اما این فقط یک ماهی آب پز بود.